Dawny majątek ziemski poło�źony 3 km na południowy zachód od Brzeźnicy, około 42 km na północ od Kętrzyna, nieopodal granicy Polski z obwodem kaliningradzkim.

Kałki do 1824 r. naleźały do wielkiego klucza dóbr hrabiów von Schlieben, od których zostały kupione przez rodzinę Totenhoefer-BirkenfeId (z Brzeźnicy). Początkowo Kalki wchodziły w skład klucza brzeźnickiego, około 1920 r. zostały wyodrębnione i powstał tu samodzielny majątek ziemski rodziny Totenhoefer-Sechserben. Obszar własności ziemskiej obejmował ponad 1000 ha, trzy folwarki, w początkach XX wieku specjalizowano się w hodowli koni sportowych. W latach 1920-1945 majątek nale�źał do Rudolfa i Ilse Płock z domu Totenhoefer.

Dobrze zachowany dawny układ. Typowe załoźenie o regularnym planie, dwór usytuowany między podwórzem gospodarczo-inwentarskim a parkiem, osłonięty od frontu kępą zieleni. Domy mieszkalne pracowników majątku wzdłuź głównej drogi dojazdowej. Z całego zespołu wyprowadzony promienisty układ dróg dojazdowych, gospodarczych, obsadzonych drzewami. Park na planie zbliźonym do czworoboku, o kompozycji krajobrazowej, z dwoma symetrycznymi stawami po bokach elewacji ogrodowej dworu i układem wijących się alejek. Obecnie park jest zaniedbany, ale stary drzewostan zachował się. Zabudowania podwórza gospodarczo-inwentarskiego o ładnej architekturze ceglanej, jedynie dawny spichlerz usytuowany blisko dworu jest otynkowany. Zabudowania te, zakomponowane w duźy czworobok, zachowały się bardzo dobrze i stanowią dziś jeden z nielicznych zespołów gospodarczych o charakterze niezmienionym od czasu powstania, tj. z lat dwudziestych naszego wieku, Dwór został wzniesiony w latach dwudziestych XX wieku. W południowej części parku usytuowany był stary, drewniany dwór, który spłonął w 1981 r. Zachowany dwór to budowla o cechach neobarokowych, o interesującej architekturze. Załoźona na planie zbliźonym do prostokąta z obustronnymi ryzalitami, bocznymi i osiowym zwieńczonym trójkątnymi szczytami. Jednokondygnacyjny, z uźytkowym poddaszem. Przykryty wysokim dachem dwuspadowym, ryzality boczne wysokimi dachami mansardowymi. Od frontu ganek z drewnianymi, aźurowymi ściankami, od ogrodu weranda czterokolumnowa, częściowo przeszklona, nad nią taras. Elewacje bogato zdobione detalem architektonicznym, głównie uskokowymi gzymsami (lub odcinkami gzymsów), naroźa spięte pilastrami, cokół boniowany. Wnętrza przekształcono w okresie powojennym, w niektórych pomieszczeniach zachowane boazerie płycinowe.

Po wojnie na obszarze dawnego majątku utworzone zostało państwowe gospodarstwo rolne, pałac zaadaptowano na mieszkania dla pracowników, funkcjonował tu takźe klub.

---

<--powrót