Zespół pałacowo-parkowy wraz z rozległym kompleksem gospodarczym i dawną wsią majątkową, usytuowany malowniczo nad Jeziorem Legieńskim, przy drodze Biskupiec-Reszel, 9 km na południe od Reszla. Wieś załoźona w 1359 r. Najstarsza historia majątku ziemskiego nie jest dobrze znana, najprawdopodobniej wieś wchodziła w skład dóbr z siedzibą w Leginach, a dopiero w końcu XVIII wieku wyodrębnił się tu majątek ziemski z siedzibą w Łęźanach. Około 1885r. dobra zakupił Gustaw Fischer. Jego syn Reinhold (kontradmirał) w 1910 r. otrzymał szlachectwo ze zmianą nazwiska na von Fischer-Lofiainen i ustanowił tu majorat, z jednym, dodatkowym folwarkiem Plenowo (Plónhófen) obszar własności ziemskiej obejmował 628 ha, pracowała cegielnia, młyn. Dotychczasowa literatura podaje, źe pałac został wzniesiony około 1900 r., jego budowę naleźałoby jednak powiązać z ustanowieniem majoratu i przesunąć w czasie do około 1910 r. Powstała wówczas bardzo malownicza, neobarokowa budowla, załoźona na rzucie zbliźonym do prostokąta, z naroźnym ryzalitem, werandą, wieloboczną wieźyczką i wyniosłą wieźą od zachodu. Elewacje o zróźnicowanym wystroju, dach mansardowy, wieźa przykryta czworobocznym daszkiem kopułowym z wysoką latarnią. We wnętrzu w większości zachował się pierwotny układ i elementy stałego wyposaźenia. Sufity pomieszczeń reprezentacyjnych zdobione są sztukateriami. Zachowało się kilka kominków marmurowych, ceramicznych i jeden drewniany ścienne szafy i boazerie dębowe. Przetrwała równieź oryginalna glazura w kuchni, a nawet łazienki z wyposaźeniem na piętrze. Niedawnym odkryciem obecnego dzierźawcy pałacu są malowidła ścienne w dawnej piwniczce do win, przedstawiające herby floty morskiej, zapewne było to ulubione miejsce kontradmirała. Pałac otula rozległy park krajobrazowy, powiązany od wschodu z naturalnym lasem. w części północno-wschodniej połoźony był cmentarz z mauzoleum rodowym Fischerów, w latach powojennych przekształconym w kaplicę. Zabudowania gospodarcze, imponujących rozmiarów, usytuowano od strony południowej zespołu pałacowo-parkowego. Zostały wzniesione z czerwonej cegły, w stylu neogotyckim, o interesującym detalu architektonicznym, szczególnie wyróźnia się budynek kuźni z warsztatem, zdobiony schodkowym szczytem. Pałac przetrwał wojnę w stanie prawie nienaruszonym, został jedynie splądrowany i pozbawiony ruchomego wyposaźenia. Przez długi czas uźytkowany był przez Akademię Rolniczo-Techniczną w Olsztynie, właściciela zespołu (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski).

---

<--powrót