Dawny zespół dworsko-parkowy z kompleksem gospodarczym usytu owany około 2 km na północ od Kętrzyna, nieopodal drogi Kętrzyn-Barciany.

Cały zespół załoźony na planie zbliźonym do prostokąta, wpisany w regularny układ dróg. Dwór połoźony w części środkowej, między parkiem a podwórzem gospodarczo - inwentarskim. Dobra rycerskie w Wopławkach od końca XV wieku do 1745 r. naleźały do rodu, o którym w literaturze pojawiają się róźne informacje - otrzymać je miał szlachcic polski Jakusz Milewski, a kolejni przedstawiciele rodu nazywali się von der Milwe lub von Miłbe. Od 1745 do 1945 r. dobra były własnością rodu Schmidt von Schmidtseck. W 1907 r. rodzina otrzymała tytuł baronowski, powołano wówczas fideikomis, obszar własności ziemskiej wynosił około 1400 ha, w tym 340 hałasu, naleźały do niego trzy folwarki.

Dwór o oryginalnym, malowniczym kształcie. Jego zróźnicowana, nawarstwiana bryła wyraźnie świadczy o tym, źe był kilkakrotnie rozbudowywany i powiększany, głównie poprzez dobudowę skrzydeł. Najprawdopodobniej wzniesiony został w XIX wieku, na miejscu średniowiecznej budowli. Potomkini ostatnich właścicieli pisze, źe poprzednio dwór był drewniany, spłonął doszczętnie od pioruna, a po odbudowie ucierpiał znacznie podczas przejścia wojsk napoleońskich. W 1806 r, został odbudowany jako ceglana budowla. Następnie był "upiększany i ulepszany" w latach 1880-1890 za czasów Anny Schmidt von Schmidtseck, z urodzenia hrabianki Eulenburg (z linii prośnieńskiej), najprawdopodobniej wtedy został ujednolicony stylistycznie w tak malowniczy i nietypowy sposób.

To ujednolicenie polegało głównie na nadbudowie szczytów, którym nadano formy nawiązujące do neorenesansu. Dwór podpiwniczony, murowany z cegły i otynkowany, jednokondygnacyjny, z poziomem mieszkalnym w poddaszu, przekryty wysokimi, dwuspadowymi dachami. Główny korpus załoźony na rzucie prostokąta z ryzalitem na osi elewacji wschodniej (od podwórza gospodarczego) i dostawionym bocznym skrzydłem do skraju takźe elewacji wschodniej. W elewacji frontowej (zachodniej) głównego budynku płytki, trójosiowy ryzalit na osi. We wnętrzach była interesująca stolarka (schody, boazerie, sufity), a takźe marmurowe kominki.

Z dawnego załoźenia zachowała się piękna brama, z płaskorzeźbą w zwieńczeniu i datą 1898, park o kompozycji krajobrazowej, z dwoma stawami, słabo czytelnym dawnym układem i częściowo tylko zachowanym starodrzewem. Interesujące architektonicznie są takźe zabudowania gospodarczo - inwentarskie, a szczególnie dwupiętrowy, potęźny spichlerz o formach neogotyckich, usytuowany w pobliźu dworu, przy wjeździe do zespołu. Około l km na południowy wschód, na starym cmentarzu znajduje się ruina neogotyckiej kaplicy rodu Schmidt von Schmidtseck.

Po wojnie na obszarze majątku utworzono państwowe gospodarstwo rolne, we dworze były biura i mieszkania pracownicze. Był odremontowany w latach siedemdziesiątych, ale opuszczony, naraźony na dewastację, zaczął szybko popadać w ruinę

---

<--powrót